Gesetteld en een plekje gevonden in Vietnam!
Door: Vincent Schilder
Blijf op de hoogte en volg Vincent
23 Januari 2014 | Vietnam, Hanoi
Helloooooooo!
Ik ben nu bijna twee weken in Vietnam. Ik kan nu wel met zekerheid zeggen dat ik mijn plekje heb gevonden. Het leven hier vind ik vrij ontspannen, hoe gek het misschien ook klinkt. Het verkeer en de stad is bijzonder druk, door het verkeer en de hoeveelheid mensen die er wonen. Toch vind ik het dat het wel zijn charme heeft, ik kan er echt van genieten.
Elke dag neem ik wel een motortaxi die mij dan naar het Guesthouse brengt, zijn naam is Thi en hij rijd mij dan door allerlei kleine steegjes en winkels wat ik nog niet eerder heb gezien. Dat heeft wel een ontspannende werking, beetje rijden de wind in je haren. In een woord: Heerlijk.....
De lokale vietnamezen zijn bijzonder behulpzaam en vriendelijk. Ze zijn vrijwel altijd vrolijk en ze vinden het leuk als je ze begroet. Als ik achterop de brommer zit is het opvallend hoeveel mensen je nakijken of naar je zwaaien...
Toch moet je ook op je hoede zijn, je moet altijd onderhandelen en nog eens onderhandelen als je iets koopt of straat. Ze gooien de prijs altijd omhoog. Altijd vriendelijk blijven lachen en weglopen uit de onderhandeling wil nog wel eens helpen. Dan wordt je ineens nageschreeuwd HE HE HE HE!!! En vervolgens krijg je wel een normale prijs.
Het lastig dat je de taal niet spreekt, want de taal is wel een ander verhaal, ik had vorige week mijn eerste les. Mijn hoofd ontplofte nadien, ze werken hier veel met intonaties en als je een verkeerde intonatie gebruikt tijdens het uitspreken van een woord. Kan het maar zo zijn dat je een verkeerde betekenis aan het woord geeft. Ik denk dat het nogal een uitdaging is om iets van de taal te leren, maar ik ga het proberen.
Tevens heb ik schorpioen, sprinkhanen en bijenlarven gegeten in een restaurant. Het was bijzonder om schorpioen te eten. Het is niet erg smaakvol, dus het was eenmalig voor mij. Toch kan ik zeggen dat ik schorpioen heb gegeten, is toch geniaal!
Het was ook een vrij heftig weekend waarin ik ook een ander kant van Vietnam heb gezien. Nadat we schorpioen en dergelijke hadden gegeten, zijn we vervolgens naar de stad gegaan. Tijdens het eten had ik mijn tas bij me, daarin zaten mijn camera en mobiele telefoon. Na het eten ging ik de stad in met andere vrijwilligers en een aantal gingen naar huis toe, een van de vrijwilligers stelde voor om de tas mee te geven aan een mede - vrijwilliger. Zo gezegd zo gedaan en ik heb mijn tas meegegeven.
Ik bleef achter in de stad, vervolgens werd ik in paniek opgebeld, ze waren mijn tas vergeten in de taxi. Ik ben rustig gebleven en heb vervolgens de motortaxi naar huis genomen, eenmaal daar zijn we terug gegaan naar de oude wijk en opzoek gegaan naar de Taxi, want ze wisten alleen het uiterlijk en de kosten van de taxi, maar geen naam.
Daaropvolgend zijn we gaan zoeken, ook al zijn er zestig taxi bedrijven in Hanoi. Na enige tijd zoeken hadden we het taxi bedrijf uiteindelijk gevonden, wonder boven wonder. Een lokale vietnamees hielp ons om in contact te komen met de centrale. Na enig contact te hebben gehad met de centrale, belde ze naar 30 min terug en benoemden dat er geen camera teruggevonden was, maar ze vroegen wel een aantal maal naar de prijs van de camera. Dus ik vertrouwde het niet echt. Ze konden ons dus niet helpen. We zijn verder gaan zoeken en na enige tijd komt er nog een taxi aanrijden van het bedrijf, we lieten hem stoppen en ik opende de deur en wilde met hem praten. Maar de taxichauffeur zag vervolgens mijn mede - vrijwilliger en trapte het gas vol in. Ik kon nog maar net voorkomen dat ik geschept door de auto, ik wilde de andere deur openen maar dat lukte niet.
Vervolgens zijn wij bij een tweetal lokale vietnamezen achterop gesprongen en gingen er als gekken erachter aan. Ik heb vervolgens een doldwaze rit gehad door Hanoi, waarin ik met 80/90 km per uur door de kleine straten van de oude wijk scheurden. Op dat moment zat ik echt vol met adrenaline, de lokale vietnamees die mij hielp schreeuwde naar de taxi: FUCK YOU, MOTHERFUCKER WE WILL GET YOU!!! Ja achteraf als ik eraan denk moet ik er echt om lachen. Na enige tijd zijn we hem kwijtgeraakt. En ik vermoed dat ik mijn camera definitief kwijt ben, ik heb in een actiefilm gespeeld.
Eerlijk gezegd baalde ik ervan dat ik mijn camera en mobiel kwijt was, maar ik schiet er niks mee op om boos gaan lopen doen. De mede - vrijwilliger waaraan ik mijn tas had meegegeven was erg overstuur, ze heeft het niet met opzet gedaan. Ik heb vrijwel meteen gezegd dat het oké is en dat zulke dingen nou eenmaal gebeuren. Het is gebeurt en we moeten gewoon weer doorgaan. Er zijn ergere situaties die zich kunnen voordoen. Ik ben misschien wel wat foto's kwijt en mijn oude mobiel, maar het is wel te overzien. Alle kosten kan ik verhalen op mijn verzekering en ik ga opzoek naar een nieuwe camera in Hanoi!
We hebben nog wel contact gehad met de taxicentrale en zijn naar de politie geweest, maar die zijn niet echt behulpzaam. Ik heb dus ook een andere kant leren kennen, maar het is iets wat ik nooit meer zou vergeten. Alles gaat in zulke situaties zo snel....
De dag daarna zijn we met een aantal naar een karaokebar geweest. Dat stond wel op mijn to-do list. Je krijgt een eigen kamer toegewezen en tweetal microfoons en je kan zingen wat je wil. Op dat moment komt natuurlijk de André Hazes en Hennie Huisman in mij naar boven en kan ik natuurlijk prachtig zingen! :P Ik heb regelmatig gezongen en het was erg gezellig... :)
Het is zo leuk dat je allerlei nieuwe mensen ontmoet, dat is echt genieten. Op de doordeweekse dagen gaan we nog wel eens poolen, voetballen of film kijken. Daarnaast ben ik ook begonnen met de serie Breaking Bad, die overigens erg goed is. Een aanrader zou ik zeggen!
Al met al ben ik best wel aan het genieten van mijn tijd hier. En het leven is hier best goedkoop. De komende twee weken heb ik vakantie, vanwege het chinees nieuwjaar. Lekker relaxt toch... Ik neem morgen de nachttrein naar Hoi An waar ik een aantal musea en andere dingen ga bezoeken. Waarna ik op dinsdag de trein naar Hue neem... Genoeg te doen dus... :) Eerste doel is nu een degelijke maar goede camera vinden!
Alles relaxt en goed hier al met al.. Check jullie later... Xin Chao!!!
Ik ben nu bijna twee weken in Vietnam. Ik kan nu wel met zekerheid zeggen dat ik mijn plekje heb gevonden. Het leven hier vind ik vrij ontspannen, hoe gek het misschien ook klinkt. Het verkeer en de stad is bijzonder druk, door het verkeer en de hoeveelheid mensen die er wonen. Toch vind ik het dat het wel zijn charme heeft, ik kan er echt van genieten.
Elke dag neem ik wel een motortaxi die mij dan naar het Guesthouse brengt, zijn naam is Thi en hij rijd mij dan door allerlei kleine steegjes en winkels wat ik nog niet eerder heb gezien. Dat heeft wel een ontspannende werking, beetje rijden de wind in je haren. In een woord: Heerlijk.....
De lokale vietnamezen zijn bijzonder behulpzaam en vriendelijk. Ze zijn vrijwel altijd vrolijk en ze vinden het leuk als je ze begroet. Als ik achterop de brommer zit is het opvallend hoeveel mensen je nakijken of naar je zwaaien...
Toch moet je ook op je hoede zijn, je moet altijd onderhandelen en nog eens onderhandelen als je iets koopt of straat. Ze gooien de prijs altijd omhoog. Altijd vriendelijk blijven lachen en weglopen uit de onderhandeling wil nog wel eens helpen. Dan wordt je ineens nageschreeuwd HE HE HE HE!!! En vervolgens krijg je wel een normale prijs.
Het lastig dat je de taal niet spreekt, want de taal is wel een ander verhaal, ik had vorige week mijn eerste les. Mijn hoofd ontplofte nadien, ze werken hier veel met intonaties en als je een verkeerde intonatie gebruikt tijdens het uitspreken van een woord. Kan het maar zo zijn dat je een verkeerde betekenis aan het woord geeft. Ik denk dat het nogal een uitdaging is om iets van de taal te leren, maar ik ga het proberen.
Tevens heb ik schorpioen, sprinkhanen en bijenlarven gegeten in een restaurant. Het was bijzonder om schorpioen te eten. Het is niet erg smaakvol, dus het was eenmalig voor mij. Toch kan ik zeggen dat ik schorpioen heb gegeten, is toch geniaal!
Het was ook een vrij heftig weekend waarin ik ook een ander kant van Vietnam heb gezien. Nadat we schorpioen en dergelijke hadden gegeten, zijn we vervolgens naar de stad gegaan. Tijdens het eten had ik mijn tas bij me, daarin zaten mijn camera en mobiele telefoon. Na het eten ging ik de stad in met andere vrijwilligers en een aantal gingen naar huis toe, een van de vrijwilligers stelde voor om de tas mee te geven aan een mede - vrijwilliger. Zo gezegd zo gedaan en ik heb mijn tas meegegeven.
Ik bleef achter in de stad, vervolgens werd ik in paniek opgebeld, ze waren mijn tas vergeten in de taxi. Ik ben rustig gebleven en heb vervolgens de motortaxi naar huis genomen, eenmaal daar zijn we terug gegaan naar de oude wijk en opzoek gegaan naar de Taxi, want ze wisten alleen het uiterlijk en de kosten van de taxi, maar geen naam.
Daaropvolgend zijn we gaan zoeken, ook al zijn er zestig taxi bedrijven in Hanoi. Na enige tijd zoeken hadden we het taxi bedrijf uiteindelijk gevonden, wonder boven wonder. Een lokale vietnamees hielp ons om in contact te komen met de centrale. Na enig contact te hebben gehad met de centrale, belde ze naar 30 min terug en benoemden dat er geen camera teruggevonden was, maar ze vroegen wel een aantal maal naar de prijs van de camera. Dus ik vertrouwde het niet echt. Ze konden ons dus niet helpen. We zijn verder gaan zoeken en na enige tijd komt er nog een taxi aanrijden van het bedrijf, we lieten hem stoppen en ik opende de deur en wilde met hem praten. Maar de taxichauffeur zag vervolgens mijn mede - vrijwilliger en trapte het gas vol in. Ik kon nog maar net voorkomen dat ik geschept door de auto, ik wilde de andere deur openen maar dat lukte niet.
Vervolgens zijn wij bij een tweetal lokale vietnamezen achterop gesprongen en gingen er als gekken erachter aan. Ik heb vervolgens een doldwaze rit gehad door Hanoi, waarin ik met 80/90 km per uur door de kleine straten van de oude wijk scheurden. Op dat moment zat ik echt vol met adrenaline, de lokale vietnamees die mij hielp schreeuwde naar de taxi: FUCK YOU, MOTHERFUCKER WE WILL GET YOU!!! Ja achteraf als ik eraan denk moet ik er echt om lachen. Na enige tijd zijn we hem kwijtgeraakt. En ik vermoed dat ik mijn camera definitief kwijt ben, ik heb in een actiefilm gespeeld.
Eerlijk gezegd baalde ik ervan dat ik mijn camera en mobiel kwijt was, maar ik schiet er niks mee op om boos gaan lopen doen. De mede - vrijwilliger waaraan ik mijn tas had meegegeven was erg overstuur, ze heeft het niet met opzet gedaan. Ik heb vrijwel meteen gezegd dat het oké is en dat zulke dingen nou eenmaal gebeuren. Het is gebeurt en we moeten gewoon weer doorgaan. Er zijn ergere situaties die zich kunnen voordoen. Ik ben misschien wel wat foto's kwijt en mijn oude mobiel, maar het is wel te overzien. Alle kosten kan ik verhalen op mijn verzekering en ik ga opzoek naar een nieuwe camera in Hanoi!
We hebben nog wel contact gehad met de taxicentrale en zijn naar de politie geweest, maar die zijn niet echt behulpzaam. Ik heb dus ook een andere kant leren kennen, maar het is iets wat ik nooit meer zou vergeten. Alles gaat in zulke situaties zo snel....
De dag daarna zijn we met een aantal naar een karaokebar geweest. Dat stond wel op mijn to-do list. Je krijgt een eigen kamer toegewezen en tweetal microfoons en je kan zingen wat je wil. Op dat moment komt natuurlijk de André Hazes en Hennie Huisman in mij naar boven en kan ik natuurlijk prachtig zingen! :P Ik heb regelmatig gezongen en het was erg gezellig... :)
Het is zo leuk dat je allerlei nieuwe mensen ontmoet, dat is echt genieten. Op de doordeweekse dagen gaan we nog wel eens poolen, voetballen of film kijken. Daarnaast ben ik ook begonnen met de serie Breaking Bad, die overigens erg goed is. Een aanrader zou ik zeggen!
Al met al ben ik best wel aan het genieten van mijn tijd hier. En het leven is hier best goedkoop. De komende twee weken heb ik vakantie, vanwege het chinees nieuwjaar. Lekker relaxt toch... Ik neem morgen de nachttrein naar Hoi An waar ik een aantal musea en andere dingen ga bezoeken. Waarna ik op dinsdag de trein naar Hue neem... Genoeg te doen dus... :) Eerste doel is nu een degelijke maar goede camera vinden!
Alles relaxt en goed hier al met al.. Check jullie later... Xin Chao!!!
-
23 Januari 2014 - 07:31
Gerald:
He vincent das geen gein keeltie! Aldemachtig wat een verhaal! Maar mooi dag je get naar je zin hebt!! Geniet van je vakantie!! -
23 Januari 2014 - 07:32
Irma:
Vind het zingen van een Hennie Huisman nummer nog het aller engst! ;)
Fijne reis nog!
Irma -
23 Januari 2014 - 07:41
Stefan Kok:
haha wat een avontuur he, mr bruce willis!
supergaaf om te lezen! heel veel plezier nog!!! -
23 Januari 2014 - 07:55
Femmyb:
je beleeft genoeg zo te lezen geniet ervan groeten uit wilsum -
23 Januari 2014 - 08:24
Susanne :
Heerlijk om te lezen! Wat een verhaal joh...Fijn dat je je plekje al hebt gevonden; geniet ervan maar volgens mij doe je dat volop!!! -
23 Januari 2014 - 08:57
Anne-Beth :
Ik maar wachten op mooie fotos van Vietnam… Leuk om je verhalen te lezen. Heel veel succes en plezier gewenst. -
23 Januari 2014 - 09:04
Maartje:
Haha, actie in de taxi! Weer een ervaring rijker.
-
23 Januari 2014 - 09:48
Marjon:
Haha wat een avontuur!
Heel veel reisplezier.
Groetjes Marjon -
23 Januari 2014 - 11:21
Sandra Mulder:
Wow vincent,wat een verhaal!!!
Balen dat jij je spullen kwijt bent!
Geniet van je vakantie en pas goed op jezelf...
Groetjes sandra mulder -
23 Januari 2014 - 14:04
Jessica:
TRUST NOBODY!!!!!!!
Ik was in China ook mijn tas vergeten in de taxi met echt alles erin. Maar wij hadden een hele vriendelijke chauffeur die het weer netjes terug kwam brengen nadat hij al weer weg was gereden. Gelukkig stonden wij nog op de plek waar we uitgestapt waren. Wij stonden daar ook flink te balen maar zie daar......een hele lieve chinees. Hij verdient de warme douche.
Gelukkig had je niet je geldzaken er in zitten en je paspoort. En dan moet je alles wat je al op de foto had staan maar weer over nieuw doen. En ach dan kan je meteen afkicken van je mobiel.
Wel typisch trouwens dat je twee weken vrij bent ivm Chinees nieuwjaar. Moeten die mensen dan niet verzorgt worden de komende twee weken??
Nou geniet er verder van. Wel stoer trouwens dat je schorpioen hebt gegeten en van die grote bijenlarven. Bah.
Groetjes van Jessica Brink -
23 Januari 2014 - 15:32
Gerda:
Ha die Vincent,
Wat een bijzonder verhaal,zo maak je nog eens wat mee!!!
Als ik het lees,zie ik het zo allemaal voor me.....:)geweldig!
Het is nooit leuk,wanneer je bestolen wordt van je spullen,maar het avontuur er omheen,is wel weer erg spannend.
Maar ik twijfel wel een beetje aan je zangkwaliteit...........maar misschien onderschat ik je. ):
Liefs Gerda de Vries.
-
23 Januari 2014 - 17:36
Monique:
Wat een ervaring al in die paar weken zo te horen heb je het erg naar je zin,en laat je je kop niet gek maken super geniet er met volle teugen van en hopelijk zien we nog wat nieuwe foto's terug met een nieuwe camera -
23 Januari 2014 - 18:30
George:
Was Ajax PSV :-} net zo spannend -
23 Januari 2014 - 20:23
Christien Weymer:
He kanjer, wow wat beleef je veel en wat schrijf je dat mooi, bij.a net of ik het mee beleef, geniet lekker verder. Groetjes van ons allen
-
24 Januari 2014 - 10:57
Michiel Grefelman:
Leuk om te lezen! Camera's kun je wel goedkoop scoren in Hanoi! Veel Fun in HoiAn! Prachtig daar! Wel kleren op maat laten maken he;) geniet ervan. Later -
26 Januari 2014 - 19:39
Jansje Bakker:
Wat een sensatie.. Geweldig.. Gelukkig ben je vrij nuchter en kun je het gemakkelijk loslaten.. Geniet vooral..
Groetjes jans
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
