Op reis door de provincie Sarawak/Borneo!

Hallo allemaal!

Hier weer een update vanuit de stad Miri in Maleisië. Pffff waar moet ik beginnen, de afgelopen dagen waren best wel intensief. Heb veel gereisd per boot, bus, scooter en 4x4 Jeep. Elke vroeg ochtend vroeg op om je vervoer naar de volgende stad te regelen. Het was het zeker allemaal duizend keer waard, heb zoveel moois gezien.

Na mijn laatste update die jullie had gegeven ben ik op een bootreis gegaan over de Batjang Rajang met mijn Duitse vrienden Yannik, Dennis en Aras. Die zondagmiddag zouden we per boot naar Sibu vertrekken, want we wilden graag uitslapen, dus we besloten de middagboot te nemen. Echter nadat ik de jongens ontmoete bij de afgesproken plek kwamen we erachter dat de boot alleen in de ochtend ging. Toen hebben we ter plekke besloten dat we maar met de bus naar Sibu gingen. Eenmaal bij aankomst bij het busstation is het weer typisch Azië, we stapten uit de taxi en vrijwel direct komen allerlei mannen naar ons toe om hun bus te promoten, prachtig om zoiets mee te maken. Het is leuk om te zien hier ze elkaar proberen te overschreeuwen en ze trekken je nog net niet mee naar de bus toe. Uiteindelijk vonden we bus met extra grote stoelen, vanwege onze lengte wordt die het! De afstand was zo’n 400 kilometer per bus. In Nederland rij je zo 400 kilometer, maar met het wegen-dek en de twee-baan wegen in Maleisië duurt dat toch wel wat langer ongeveer zes en een half uur.

Volgens hebben we hotel opgezocht en hebben daar de nacht doorgebracht, die avond hebben we nog een avondmarkt bezocht en hebben allerlei soorten vlees gehad. Voor de fijnproevers onder jullie, ik heb kippenhart gegeten, haha master! Was best wel lekker… :)

Die ochtend vertrokken per boot naar Kapit, de boot voer over de Batjang Rajang. Varen met de boot was echt heerlijk, de wind in je haren, de zon op je gezicht en de vele mooie uitzichten die je worden geboden. De boot voer met aardig hoge snelheid over de rivier, uiteindelijk kon ik helemaal buiten voorin de boot zitten en met je benen buiten de boot bungelen met je gezicht in de zon, heerlijk! Onderweg zie je vele longhouses dat zijn hele lange huizen waar verschillende Maleisische families in wonen, bijzonder om te zien. Daarnaast zie je van die kleine traditionele huizen en niet te vergeten Borneo/Sarawak jungle net zoals op tv met de lianen en verschillende bomen. Echt prachtig….

Die middag arriveerden we in Kapit, we hadden nog niks geen hotel, maar op de boot had ik met een Maleisiër gesproken en die stelde ons voor aan een Maleisische journalist die naar een hotel ging, hij bood ons aan om met hem mee te gaan. We konden achterin een grote pick-up springen en werden naar ons hotel gereden. Dat is typisch Azië, met een lach, vriendelijkheid en een beetje interesse kan je veel bereiken. Een lach geeft vaak ook iets terug!

Vervolgens hebben we in Kapit nog een scooter gehuurd en zijn de bergen ingetrokken, bijzonder om te zien hoeveel longhouses je ziet en de primitieve wijze van leven op de afgelegen plekken. Simpel, maar gelukkig! Echter merk ik wel dat ik wel een beetje verknocht ben aan Vietnam, de laatste tijd vergelijk ik de landen regelmatig. Mijn tweede thuisland is toch wel “mijn” Vietnam, maar Maleisië heeft ook genoeg te bieden. We hebben die middag gewoon random rond gereden en wat van de buitenlanden gezien. Het is zeer apart om links te rijden, je bent echt gewend om rechts te rijden en bent hierdoor geneigd om de rechterbaan te pakken, omdat je dit zo gewend bent…

Die dag daarna voerden we per boot naar Belaga en dit keer was de bootrit nog prachtiger als de vorige. Na mate je dichter de jungle ingaat zie je dat de natuur meer ongerept wordt, maar de rivier ook gevaarlijker. We moesten een aantal maal door zeer gevaarlijke stromingen manoeuvreren en kapitein liet hier goede stuurkunsten zien. Onderweg raakten we aan de praat met een groep lokale Maleisiërs, zij waren van het Iban-volk, dit volk is bekend vanwege het “koppensnellen” haha! Voor diegenen die niet weten wat dit is, ze hakken de kop van je romp af en stoppen dit in een wek pot of houden het als trofee. Inmiddels doen ze dit niet meer hoor, wees gerust… Ze vertelden ons dat er vele vissers waren verdronken in de stroming. Ondertussen boden ze ons bier aan, dus om half tien in de ochtend zat ik al aan het bier en het was zeer zeker niet de laatste. Na mate de bootrit vorderde des te meer drank er te voor schijn kwam. Uiteindelijk zaten we aan de slotjes en zie maar eens “nee” te zeggen, straks hakken ze mijn kop eraf, haha! Ze benoemden “you are my friend, i take one shot, you take one shot” geweldig toch!? Het contact werd zo goed, dat ze ons aanboden om bij hun te komen slapen, echter hadden we te weinig tijd en ik had niet de behoefte om nog meer te drinken, want ik het idee dat het zelfde patroon van alcohol gebruik op het vaste land gewoon door zou gaan. De resterende rit heb ik veel foto’s en video’s gemaakt mijn camera en go-pro! Zeer ontspannen om op het dak te zitten en de wind in je haren te voelen, we waren de enige toeristen, want bij alle toeristen slaan dit deel over, ze hebben echt wat gemist!

Eenmaal in Belaga hebben we een hotel uitgezocht en hebben die avond de jungle bezocht. Daarnaast hebben we heerlijk gezwommen bij de waterval. Als je gewend bent aan luxe en dat graag wil hebben, dan moet je deze trip niet ondernemen. Je merkt dat je diep de jungle ben ingetrokken door bijvoorbeeld de grootte van de stad en de voorzieningen die er zijn. De kamers zijn oké, maar je hebt geen warmwater en fatsoenlijk toilet. Ik vond het prima, zolang ik maar “goed” kan slapen, dan houdt ik dat wel enige tijd vol.

Die volgende ochtend zijn we per vierwiel aandrijving Jeep vertrokken naar Miri, nou en of we de power nodig hadden. De dalen waren zeer diep en de beklimmingen zeer hoog. Zonder Jeep kon je deze trip niet ondernemen, je hebt de power echt nodig. Daarnaast was het wegdek net een lappendeken, zo slecht. Je wordt de gehele tijd heen en weer geslingerd. Gedurende de rit viel mij op dat er veel van het bos wordt vernield, ze branden delen van de jungle plat zodat ze er palmolie plantages of rijstvelden kunnen verbouwen. Zo zonde dat ze hun natuur zo vernietigen, maar ik snap het wel, er worden weinig alternatieven geboden om je inkomsten op andere wijze te behalen. Na een rit van ongeveer zeven uur kwamen we aan in Miri. De stad Miri is een grote stad aan de kust van Maleisië net onder Brunei, het heeft zijn grootte vooral te danken aan de florerende olie industrie die er is. De stad is een grote betonbak vol met hotels en grote shoppingmall’s.

Na een goede nacht slapen hebben we in de ochtend de taxi genomen naar Lambir Hills National Park, daar planden we een wandeltocht door het park om een tweetal watervallen te bezoeken. Het was die dag warm en de luchtvochtigheid was zeer hoog, dat hebben we gemerkt ook. Tijdens de toch was het best even pittig en flink zweten. Op een zeker moment kon ik mijn blouse uitdoen en letterlijk uitwringen van zweet, foi wat warm… We hebben ongeveer tussen de drie a vijf uur gewandeld. Daarnaast heerlijk gezwommen bij de watervallen. Prachtig!

Inmiddels ben ik ingecheckt en wacht totdat ik kan boarden voor mijn vlucht naar Kota Kinabalu. Heb vanochtend afscheid genomen van de jongens, het was enorm gezellig om de afgelopen dagen met elkaar op te trekken en we konden goed met elkaar overweg. Daarnaast is het gewoon heerlijk om ze belachelijk te maken, omdat ze Duits zijn. De afgelopen dagen hebben ze ook wat Nederlandse woorden geleerd, machtig mooi man!

Nog vijf minuten en ik ga boarden dus ik ga alles afsluiten! De komende dagen breng ik door in Kota Kinabalu en ga kijken of ik daar mijn duikerbrevet kan behalen, master!

Groetjes,
Vincent Schilder