Weer terug in Nederland!

Hier mijn laatste blog! Inmiddels ben ik een tweetal maanden terug in Nederland. Het was even omschakelen, maar ben nu weer gewend in ons koude kikkerlandje…

In dit verslag ga ik jullie wat meer vertellen over mijn laatste avontuur in Vietnam, ik ben samen met mijn goede vrienden Fred en Chris op de scooter door het Noorden gaan toeren. Tevens zal ik wat meer vertellen over wat deze reis voor mij als persoon heeft betekent. Dit zal mij laatste blog zijn, maar dat terzijde nu eerst mijn trip door het noorden!

En wat een avontuur was dat, ik kan stellig zeggen dat ik het met een knal heb afgesloten. Het was echt een avontuur, maar één om nooit te vergeten. We zijn eerst naar de stad Viet-Tri gereden, daar verblijven Fred en Chris doordeweeks, want ze geven daar les op een hogere school. De rit naar Viet-Tri was een bekende, want ik had exact dezelfde route al gereden naar Tam Dao. De stad Viet-Tri is zelf niet zo bijzonder, er is niet zoveel te beleven. We hebben een tempel op een berg bezocht, maar zoals ik mijn vorige blog vertelde, nadat je een legio aan tempels heb bezocht wordt je ietwat verwend. Die avond zijn we naar een Playstation winkel gegaan en hebben tot in de late uurtjes Pro Evolution Soccer gespeeld en fanatiek dat we waren! De jongens waarmee ik reisde zijn van Duitse komaf, dus dat creëert rivaliteit!

Die morgen gingen we op weg naar Ba Be Nationalpark. Het was een kleine zes uur rijden, nou hier begon het avontuur. Uiteindelijk hebben we er dertien uur over gedaan, doordat we twee keer motorproblemen hadden en een aantal maal fout hadden gereden. Tijdens onze laatste belangrijke afslag splitste de weg zich op. We moesten de rechter afslag hebben en we hebben toen een cruciale fout gemaakt die ons nog aardige kopzorgen zou bezorgen. Na enige tijd kwamen we erachter dat we verkeerd waren gereden, maar als we de weg zouden blijven volgen zouden we alsnog uitkomen bij Ba Be Nationalpark (volgens Google Maps).

We waren zolang aan het rijden dat het al donker werd en we reden daar midden in de bergen, soms was er letterlijk helemaal niks in onze omgeving. Na enige tijd was het aarde donker geworden, we waren de weg wederom kwijtgeraakt. Door enige hulp van wat locals kwamen we weer op de goede weg terecht. Nou ja goed, de weg zou veranderen in een pure nachtmerrie doordat de weg nog in aanbouw was, we reden over rotsen, modder en dikke plassen water. Ik kan je vertellen, dat is geen pretje. Het inmiddels al bijna elf uur in de avond en om ons heen was er letterlijk helemaal niks, zo donker dat als ik mijn scooter lichten uit deed; ik geen hand voor ogen. Op een zeker moment waren we aan het overwegen om in het gras te gaan slapen. We besloten toch om nog even door te rijden, in de hoop dat de weg zou verbeteren. Vrij plotseling kwamen we een boer tegen met een zaklamp, die begon in het Vietnamees wat te praten tegen ons en vertelde dat het te gevaarlijk was om nu te gaan rijden. Vervolgens bood hij ons aan om bij hem te gaan slapen. We hebben vervolgens de nacht doorgebracht met zijn drieën op een bamboe bed, niet heel erg comfortabel aangezien het bed voor twee personen was en het bamboematras keihard was. Geen pretje dus, maar ik wou avontuur en ik heb het gekregen. Uiteindelijk heb ik toch nog een acht uur geslapen. En hebben de volgende dag alsnog de weg hervat, geweldig toch! Dit is een avontuur wat ik nooit meer zal vergeten. De gastvrijheid van de mensen. Ze hebben die avond laat nog voor ons gekookt en een bed aan ons afgestaan. Daar kunnen wij Nederlanders nog wat van leren. De volgende dag werd ik wakker en heb genoten van de prachtige natuur… Geweldig!

Nu ben ik al weer twee maanden terug in Nederland en ik denk regelmatig terug aan de avonturen in Vietnam. Toch was het best even omschakelen om weer terug in Nederland te zijn. Alles is weer zo georganiseerd, volgens de regels en wij Nederlanders zijn best egocentrisch ingesteld. Als je dat vergelijkt met de Vietnamese standaard, zijn de Vietnamezen een heel mooi en warm volk waar wij Nederlanders nog wat van kunnen leren. Wij zijn kapitalistisch ingesteld, ik net zo goed! Uiteindelijk heb je toch geld nodig om te kunnen leven/functioneren. Ik vind het ook fijn om dvd’tjes te kopen en te bekijken, maar onze egocentrische houding kan mij soms best storen…

Mijn terugvlucht was uiterst relaxt, ik vloog via Seoul (Zuid Korea), had acht en een half uur overstap tijd. Ik heb wat hazenslaapjes gemaakt overal en de vlucht vanuit Seoul naar Amsterdam heb ik een film marathon gehouden. Heerlijk man, dat vliegen. Ik had het wederom goed voor elkaar, bij het raam en de rij voor mij alleen, Heerlijk!!! Genoeg tijd om eens even na te denken over wat ik allemaal heb beleefd, wat een avontuur was het! Mijn terugkomst op Schiphol was mooi! Mijn vrienden, Marcel, Ruben en mijn zwager Tim waren er. Het was een emotioneel moment toen ik stond te wachten voor de bagageband, stiekem hoopte ik dat mijn zus er ook stond, maar die moest helaas werken. Het was fijn om familie en vrienden weer te zien. Het was een mooi moment. Althans, het was ook best raar, omdat ik er nog niet aan toe was om terug te gaan naar Nederland en ik ontzettend moe was. Ik heb er bewust voor gekozen om het niet aan mijn ouders te vertellen, omdat ik geen trek had aan een groots ontvangst comité op het vliegveld. Ik had het geprobeerd geheim te houden voor mijn ouders, maar het was hun jammer genoeg al ten gehore gekomen dat ik op terug weg was. Bij terugkomst viel het mij direct op hoe netjes alles hier aan toe gaat. Daarnaast was het nog best koud, ik stapte met mijn zomerblouse en korte broek uit het vliegtuig, brrrrrr. Tevens is Nederland ook echt letterlijk, plat. Er is hier ook geen enkele berg te vinden, zoals in Vietnam.

Eenmaal terug thuis was mijn vriend Hans, Ouders en zus Erna er ook! Het was zo ontzettend mooi om je dierbaren weer te zien, maar echt volop genieten kon ik nog niet. Ik was al veertig tot achtenveertig uur wakker en alleen wat kleine hazenslaapjes gemaakt overal. De moeheid en het feit dat ik nog niet terug naar huis wilde, maakte dat het best wel dubbel voelde. Om vervolgens weer op je eigen toilet, douche en bed te gebruiken is best een rare gewaarwording. Dat voelt best wel onwennig, eenmaal in toen ik slaap was gevallen heb ik uiteindelijk wel een dikke vijftien uur aan één stuk geslapen!

Wat ik die middag heerlijk vond is om mijn filmcollectie weer dicht bij me te hebben. Ik was van plan in de dagen daarna lekker te relaxen en films te bekijken, maar de dagen hebben me achteraf best veel energie gekost. De daarop volgende dagen daarna kwamen er mensen op bezoek, werd ik uitgenodigd op bezoek, kreeg vele berichten en belletjes. Vervolgens vertel je aan vrijwel iedereen hetzelfde verhaal, dat maakte dat het veel energie koste. Ik was het na vier dagen best wel zat thuis en had besloten om weer aan het werk te gaan. Mijn collega’s keken mij raar aan toen ik weer voor hun neus stond “ga je nu alweer aan het werk?”. Toen ik eenmaal uitlegde waarom, konden ze het goed begrijpen. Het was heerlijk om weer aan het werk te gaan, ik heb het plezier weer in mijn werk teruggevonden in de afgelopen maanden. Daarnaast heb ik als doel gesteld in Vietnam om een contract te verdienen op de afdeling waar ik het laatste jaar regelmatig aan het werk ben!

De reis door Vietnam heeft mij niet alleen een mooi kijk op de natuur opgeleverd, maar ook een kijk op mij als persoon. Voordat ik wegging was ik best aan het “sukkelen” met mijn leven. Ik wist niet echt wat ik er mee aan moest, het maakte dat ik er best over piekerde. Het was een droom om naar Vietnam te gaan, dus besloot ik mijn dromen achterna te gaan!

Hierdoor heb ik wat afstand kunnen nemen van situaties en heb ik “rust” gevonden over zaken waarover ik piekerde. Ik ben een ander mens geworden in Vietnam. Ik raad het dan ook een ieder aan om een reis zoals deze te ondernemen. Met momenten heb ik gezinssituaties gezien in Vietnam, die het niet breed hadden, maar toch werd ik zo warm en hartelijk ontvangen. Ik ging mij realiseren dat het leven meer relatief is en dat ik het leven moet nemen zoals het je wordt gegeven! Wie goed doet, zal ook goed ontmoeten. Daarnaast heb ik mijzelf doelen gesteld, ik zal graag een contract willen verdienen op de plek waar ik nu werk, op mezelf willen wonen en mijn rijbewijs willen behalen. Ik heb nog wel een aardige Bucket List hier volgen nog een aantal dromen van mij:
• Guus Hiddink persoonlijk ontmoeten
• Nieuw Zeeland/Canada/Amerika bezoeken
• Doormiddel van een reis, geld inzamelen voor slachtoffers van Kanker
• Een groot deel van alle Oostblok landen en China bezoeken per motor
• Een WK voetbal eindronde meemaken
• Cursus Chinees volgen
• Parachutespringen
• Een korfballeague wedstrijd fluiten
• De gehele Route de Soleil rijden op de scooter/brommer

Als ik één ding heb geleerd is dat je zelf verantwoordelijk bent om je dromen achterna te gaan. Je mag hopen dat je ze ooit op een dag mag vervullen. Dit laatste toch door mijn ervaring in Vietnam, het heeft indruk op mij gemaakt dat de minderbedeelden toch nog zo warm en vrijgevig waren naar mij. Terwijl ik het prima voor elkaar heb! Zoiets doet toch wat met je…

De vrienden die ik heb gemaakt in Vietnam, zullen voor altijd een speciale plek krijgen. Ik heb nu vrienden over de hele wereld zoals Japan, Canada, Amerika, Engeland, Australie, Duitsland en niet te vergeten: Vietnam! Heb nog geregeld contact met vrienden via Whats-App of Skype, dat is toch mooi man!

Wie weet maak ik binnen nu en een aantal jaar nog wel een verre reis voor langere tijd, ik zie wel wat de tijd zal brengen. Ik zal Vietnam nooit meer vergeten en ooit zal ik er weer terugkeren, ook al ben ik best bang dat er door het toerisme ook een hoop verloren zou gaan. Bedankt voor alle leuke berichten terwijl ik in Vietnam zat, vond ik echt machtig mooi!

Check jullie later, coñooo’s…

Tam Biet,
Vincent!