De weken vliegen voorbij!
Door: Vincent Schilder
Blijf op de hoogte en volg Vincent
26 Februari 2014 | Vietnam, Hanoi
Poooeeehhhh!
Wat gaat de tijd toch snel, ik wist niet dat het alweer een twee weken geleden was sinds mijn laatste blog. Waar moet ik beginnen, ik kijk eens rustig mijn foto's door en begin met vertellen!
De afgelopen weken heb ik aantal trips ondernomen met vrienden. Daarnaast zijn er veel nieuwe vrijwilligers gekomen in het "guesthouse" waar ik verblijf.
Ik heb de afgelopen weken de stad Hanoi meer verkend, heb een aantal musea bezocht, nieuwe gerechten geprobeerd en ontzettend veel leuke en bijzondere mensen ontmoet. Soms lig ik 's nachts in bed en realiseer je wat van bijzondere mensen je ontmoet. Zulke momenten doen mij goed...
Een van de musea die ik heb bezocht is Hoa Lo Prison, de amerikanen gaven het de naam "Hanoi Hilton". Het was indrukwekkend om te bezoeken, je ziet hoe gevangen werden gedetineerd en hun enkels worden gefixeerd in een soort stalen werkbank. Daarnaast laten ze allerlei foto's en film materiaal uit het verleden zien, zowel van de Vietnamoorlog als de tijd dat de Fransen Vietnam belegerden. Tevens hoorde ik ook verhalen hoe het er tegenwoordig aan toe gaat als je gedetineerd bent, lijkt mij geen pretje om dat mee te maken.
Vervolgens zijn we doorgereden na een ander oorlogsmuseum, waar een groot aantal tanks, helikopters, vliegtuigen en andere gevechtsvoorwerpen worden tentoongesteld. Ten midden van al de voertuigen en vliegtuigen ligt er een wrak van een B52 bommenwerper, om dat te aanschouwen was imponerend.
Even terzijde, als ik ooit nog eens de jackpot mag winnen, dan wil ik een Amerikaanse leger Jeep kopen, haha prachtig! Ik zie mezelf al zo rondrijden met mijn zonnebril! Ja ik weet het, soms heb ik teveel fantasie!
Daarnaast heb ik tijdens mij verblijf ook een Nederlands koppel ontmoet tijdens het rockfestival van een aantal weken geleden. Ik heb een twee weken geleden een avond met hem een biertje gedronken, het was gezellig en we spreken binnenkort weer af. Het was heerlijk om weer even Nederlands te spreken, soms betrap ik mezelf erop dat ik Engelse woorden regelmatig toepas als ik Nederlands spreek. Best gek, maar het spreken van Engels gaat zo makkelijk....
Elke week spelen we met ons eigen voetbalteam de "VPV Dragons" tegen een aantal lokale vietnamezen. Hierin wordt wederom bevestigd dat ik echt een reus ben in vergelijking met het merendeel van de vietnamezen. Het nadeel is, die vietnamezen kunnen vrij hard rennen. En laat dat nou net een van mijn mindere punten zijn, haha! We hebben inmiddels eenmaal gelijkgespeeld en tweemaal verloren, met een paar punt verschil. Frustrerend...
Onder andere hebben we met een drietal vrijwilligers de "Tempel van de Literatuur" bezocht. Het is een van de topattracties van de stad, maar ik vond het best tegenvallen. Er was sprake van massa toerisme en dat staat me echt tegen. Ik kan geen enkele foto nemen zonder enige irritante personen die ervoor langslopen, grrrrrrr. Daarnaast moet ik ook wel zeggen dat ik de schoonheid van de tempel best tegen vond vallen, dus ik was weer snel vertrokken van die plek. Ik heb vervolgens een citytour gegeven aan een tweetal nieuwe vrijwilligers, best leuk om te doen! Ik kan wel zeggen dat ik de stad nu wel aardig ken, met de fiets, bus of motortaxi ben je aardig mobiel en kan je gaan en staan waar je wil. Ik heb die dag ook mooie souvenirs gekocht voor een mijn een aantal goede vrienden!
Tijdens vrij dagen of avonden willen we nog wel eens met een flink aantal mensen op pad gaan om koffie te drinken, poolen, bowlen en natuurlijk een aantal biertjes te nuttigen in een van de lokale bars. Op woensdagavond is het altijd Happy Hour in de bar Barbetta. Eigenlijk heb ik zelden een een avond vrij, er is altijd wel iets te ondernemen met de mede - vrijwilligers. Bevalt me eigenlijk best wel goed!
Het werken in het project doordeweeks bevalt prima, ik heb goede contacten met de medewerkers en de kinderen. Een leraar in het speciaal, ze is ontzetten goed voor mij, ze nodigt me uit bij haar thuis om te dineren met haar man en zoon. Haar naam is Nhien, ze is een bijzonder persoon. Een persoon waar ik van vind dat er maar weinig op deze planeet zijn. Ik heb zoals jullie kunnen lezen, enorm veel waardering voor haar. Ze is zo ontzettend lief voor de kinderen en is altijd behulpzaam. Er zijn een flink aantal mensen die een hoop kunnen leren van haar...
Tevens ben ik op een zaterdag naar een pottenbakkers dorp geweest een aantal kilometers buiten Hanoi. Het is intrigerend om alle winkels met keramieken schalen, potten en kopjes en dergelijke te zien. Het was leuk om het te bezoeken, maar het was toch iets te toeristisch. Ik had graag willen zien hoe alles wordt gemaakt, maar dat was niet mogelijk.. Maar toch een aantal leuke souvenirs ingeslagen!
Vorige week gaf mijn buddy Souleiman een optreden in een rockbar! We waren met alle vrijwilligers naar de bar gegaan. Heb vele versies van verschillende populaire nummers uit de jaren 80 - 90 gehoord. Het is algemeen bekent binnen het huis dat ik van karaoke houd, dus Souleiman had geregeld zonder mijn mede weten dat ik een nummer ging zingen in de pauze. Tijdens de pauze kwam de aap de uit de mauw, ja toen ik niet meer terugkrabbelen. Uiteindelijk heb ik Mariah Cary - Hero gezongen, hahaha! Wat mooi, als ik er aan terug denk schiet ik nog steeds in de lach!
De afgelopen dagen waren ook volledig vol gepland. We zijn afgelopen vrijdagnacht tot in de late uren wezen stappen in de oude wijk, dat kan je daar prima doen! Op de terug weg namen we een taxi, met zeven man in een taxi, dit deed mijn terugdenken aan afgelopen koninginnennacht. Tijdens het instappen hadden we niet opgemerkt dat de meter niet liep, eenmaal aangekomen vroeg de taxichauffeur een abnormaal bedrag, we wilden het niet betalen. Je merkt dan meteen dat de sfeer wat grimmig wordt, hij werd verbaal wat lastig tegen de dames. En benoemde een aantal maal dat hij onze gezichten wel zou onthouden, uiteindelijk hebben we een lagere prijs betaald. Hieruit blijkt wederom dat Hanoi een andere kent, je moet altijd op je hoede zijn. Ik wil niet een beeld kweken dat het gevaarlijk is, maar ik bedoel dat je in hun optiek veel geld hebt. Hieruit proberen ze een aantal maal gebruik van te maken.
Onderhandelen, onderhandelen en onderhandelen dat is wat je hier moet doen. Altijd blijven lachen en zo nu en dan proberen weg te lopen, het helpt altijd!
Afgelopen zaterdag heb ik voor het eerst slang gegeten, haha! Wat een belevenis, ik heb zowel een Bamboeslang als Cobra gegeten. Nadat je de keuze hebt gemaakt welke slang je wilt eten, heb je de gelegenheid om een aantal foto's te maken. Ik ben uiteraard met de slang op de foto te gaan, ik had een slang vast, dan besef je dat een slang aardige spierkracht heeft. Nadat de foto's zijn gedaan kwamen twee vietnamezen mannen kwamen naar voren. Ze halen twee slangen uit een kooi en doden hem door hem met zijn kop op de grond te slaan en de gif tanden eruit te snijden. Ziet er best bruut uit als je het aanschouwd.
Vervolgens werden we na onze tafel geleid, na enige tijd wachten kwamen ze met twee slangenharten op een bord na de tafel. Hahahaha, je raad het al. Ik kon het niet laten om het slangenhart op te eten, haha ouwe reus! Enige tijd later kwamen ze met allerlei varianten van slangengerechten op tafel. Hierbij moet je denken aan, gegrilde slang, slangen stoofpot, gekookte slang en zelfs slangenloempia! En er waren nog vele andere varianten die ik heb geproeft. Briljant!
Zondag ben ik met Souleiman, Leo, Robin en Jenna naar een pagode geweest op 40 km rijden buiten Hanoi. Het is de Thy-Pagode en het is niet echt bekent onder toeristen. Wauw, dat is het woord als ik er aan terug denk. In het eerste opzicht is het niet echt wat aan, maar tussen alle huizen was er plotseling een trap die helemaal naar de top van de berg ging. Eenmaal op de berg is er een pagode. Het was met momenten oppassen, want door de regen waren de trappen glad geworden. Nadat we eenmaal de pagode hadden bezocht, werden we door een aantal vietnamezen naar de andere kant van de berg geleid, hier ontdekten we een trap die naar beneden ging, nadat we enige tijd aan het dalen waren hield de trap op. En wat bleek, van daaruit moest je verdergaan over glibberige rotsen en modderige paden zonder enige vorm van reling of touw. Haha, ik voelde mij net Indiana Jones. De tocht over de rotsen en de modder leek een een eeuwigheid te duren, maar uit het niets komt er een kleine inham tevoorschijn. In het begin wat ik wat verward, maar nadat ik goed keek met een zaklamp zag ik dat er een trap was die helemaal naar beneden ging de berg in. We huurden een zaklamp en daalden af naar beneden, er was geen mens te bekennen, de grot werd alleen iets verlicht door een zaklamp en een aantal kleine lichten. Prachtig, dat is hoe ik het in een woord zou omschrijven. Uiteindelijk kom je bij een grote rots aan, deze werd beschenen door zonlicht. Het gaf een idyllische sfeer die je zelden vindt! Als het weer wat beter is ga ik terug, om wat betere foto's te maken. We zaten bij terugkomst volledig onder de modder, ik had het idee dat ik veertig kilometer door de Amazone had gelopen. Al met al was het de moeite volledig waard...
Ik moet ook eerlijk zijn, heb voor het eerst deze week ook een "andere" dag gehad. Ik had wat minder geslapen en dacht veel aan mijn ouders, zussen en mijn vrienden, daarnaast vertrekken er binnenkort een aantal personen in het huis waarmee ik een goede band op het gebouwd. Hetgeen maakte dat ik dacht hoe het weer zou zijn om familie en vrienden weer te zien. ik noem het geen heimwee, omdat ik het liefste mijn verblijf hier zou verlengen. Het is denk ik meer een besef hoe "donders" gek ik op mijn zussen Erna, Jenneke ben en mijn ouders ben! Het leven hier bevalt goed, het liefste zou ik wat langer blijven, maar ik wil de bruiloften van mijn vrienden niet missen...
Btw, ik heb een winkel gevonden met kaas uit Holland, haha! Briljant! Heerlijk plak kaas op een brood die ik bij de bakker haal. Het is wel prettig om even Nederlands voedsel te eten. Het eten hier is prima, maar ik wil soms ook wel is wat anders als rijst. Het fijn dat ik het kan afwisselen nu...
Al met al heb ik weer genoeg beleeft en gedaan! Ik ga nu stoppen met typen, weer genoeg gedaan voor vandaag. Ik check jullie allemaal later...
Xin Chao, Peace of Bye Bye!
Groeten Vincent :)
Wat gaat de tijd toch snel, ik wist niet dat het alweer een twee weken geleden was sinds mijn laatste blog. Waar moet ik beginnen, ik kijk eens rustig mijn foto's door en begin met vertellen!
De afgelopen weken heb ik aantal trips ondernomen met vrienden. Daarnaast zijn er veel nieuwe vrijwilligers gekomen in het "guesthouse" waar ik verblijf.
Ik heb de afgelopen weken de stad Hanoi meer verkend, heb een aantal musea bezocht, nieuwe gerechten geprobeerd en ontzettend veel leuke en bijzondere mensen ontmoet. Soms lig ik 's nachts in bed en realiseer je wat van bijzondere mensen je ontmoet. Zulke momenten doen mij goed...
Een van de musea die ik heb bezocht is Hoa Lo Prison, de amerikanen gaven het de naam "Hanoi Hilton". Het was indrukwekkend om te bezoeken, je ziet hoe gevangen werden gedetineerd en hun enkels worden gefixeerd in een soort stalen werkbank. Daarnaast laten ze allerlei foto's en film materiaal uit het verleden zien, zowel van de Vietnamoorlog als de tijd dat de Fransen Vietnam belegerden. Tevens hoorde ik ook verhalen hoe het er tegenwoordig aan toe gaat als je gedetineerd bent, lijkt mij geen pretje om dat mee te maken.
Vervolgens zijn we doorgereden na een ander oorlogsmuseum, waar een groot aantal tanks, helikopters, vliegtuigen en andere gevechtsvoorwerpen worden tentoongesteld. Ten midden van al de voertuigen en vliegtuigen ligt er een wrak van een B52 bommenwerper, om dat te aanschouwen was imponerend.
Even terzijde, als ik ooit nog eens de jackpot mag winnen, dan wil ik een Amerikaanse leger Jeep kopen, haha prachtig! Ik zie mezelf al zo rondrijden met mijn zonnebril! Ja ik weet het, soms heb ik teveel fantasie!
Daarnaast heb ik tijdens mij verblijf ook een Nederlands koppel ontmoet tijdens het rockfestival van een aantal weken geleden. Ik heb een twee weken geleden een avond met hem een biertje gedronken, het was gezellig en we spreken binnenkort weer af. Het was heerlijk om weer even Nederlands te spreken, soms betrap ik mezelf erop dat ik Engelse woorden regelmatig toepas als ik Nederlands spreek. Best gek, maar het spreken van Engels gaat zo makkelijk....
Elke week spelen we met ons eigen voetbalteam de "VPV Dragons" tegen een aantal lokale vietnamezen. Hierin wordt wederom bevestigd dat ik echt een reus ben in vergelijking met het merendeel van de vietnamezen. Het nadeel is, die vietnamezen kunnen vrij hard rennen. En laat dat nou net een van mijn mindere punten zijn, haha! We hebben inmiddels eenmaal gelijkgespeeld en tweemaal verloren, met een paar punt verschil. Frustrerend...
Onder andere hebben we met een drietal vrijwilligers de "Tempel van de Literatuur" bezocht. Het is een van de topattracties van de stad, maar ik vond het best tegenvallen. Er was sprake van massa toerisme en dat staat me echt tegen. Ik kan geen enkele foto nemen zonder enige irritante personen die ervoor langslopen, grrrrrrr. Daarnaast moet ik ook wel zeggen dat ik de schoonheid van de tempel best tegen vond vallen, dus ik was weer snel vertrokken van die plek. Ik heb vervolgens een citytour gegeven aan een tweetal nieuwe vrijwilligers, best leuk om te doen! Ik kan wel zeggen dat ik de stad nu wel aardig ken, met de fiets, bus of motortaxi ben je aardig mobiel en kan je gaan en staan waar je wil. Ik heb die dag ook mooie souvenirs gekocht voor een mijn een aantal goede vrienden!
Tijdens vrij dagen of avonden willen we nog wel eens met een flink aantal mensen op pad gaan om koffie te drinken, poolen, bowlen en natuurlijk een aantal biertjes te nuttigen in een van de lokale bars. Op woensdagavond is het altijd Happy Hour in de bar Barbetta. Eigenlijk heb ik zelden een een avond vrij, er is altijd wel iets te ondernemen met de mede - vrijwilligers. Bevalt me eigenlijk best wel goed!
Het werken in het project doordeweeks bevalt prima, ik heb goede contacten met de medewerkers en de kinderen. Een leraar in het speciaal, ze is ontzetten goed voor mij, ze nodigt me uit bij haar thuis om te dineren met haar man en zoon. Haar naam is Nhien, ze is een bijzonder persoon. Een persoon waar ik van vind dat er maar weinig op deze planeet zijn. Ik heb zoals jullie kunnen lezen, enorm veel waardering voor haar. Ze is zo ontzettend lief voor de kinderen en is altijd behulpzaam. Er zijn een flink aantal mensen die een hoop kunnen leren van haar...
Tevens ben ik op een zaterdag naar een pottenbakkers dorp geweest een aantal kilometers buiten Hanoi. Het is intrigerend om alle winkels met keramieken schalen, potten en kopjes en dergelijke te zien. Het was leuk om het te bezoeken, maar het was toch iets te toeristisch. Ik had graag willen zien hoe alles wordt gemaakt, maar dat was niet mogelijk.. Maar toch een aantal leuke souvenirs ingeslagen!
Vorige week gaf mijn buddy Souleiman een optreden in een rockbar! We waren met alle vrijwilligers naar de bar gegaan. Heb vele versies van verschillende populaire nummers uit de jaren 80 - 90 gehoord. Het is algemeen bekent binnen het huis dat ik van karaoke houd, dus Souleiman had geregeld zonder mijn mede weten dat ik een nummer ging zingen in de pauze. Tijdens de pauze kwam de aap de uit de mauw, ja toen ik niet meer terugkrabbelen. Uiteindelijk heb ik Mariah Cary - Hero gezongen, hahaha! Wat mooi, als ik er aan terug denk schiet ik nog steeds in de lach!
De afgelopen dagen waren ook volledig vol gepland. We zijn afgelopen vrijdagnacht tot in de late uren wezen stappen in de oude wijk, dat kan je daar prima doen! Op de terug weg namen we een taxi, met zeven man in een taxi, dit deed mijn terugdenken aan afgelopen koninginnennacht. Tijdens het instappen hadden we niet opgemerkt dat de meter niet liep, eenmaal aangekomen vroeg de taxichauffeur een abnormaal bedrag, we wilden het niet betalen. Je merkt dan meteen dat de sfeer wat grimmig wordt, hij werd verbaal wat lastig tegen de dames. En benoemde een aantal maal dat hij onze gezichten wel zou onthouden, uiteindelijk hebben we een lagere prijs betaald. Hieruit blijkt wederom dat Hanoi een andere kent, je moet altijd op je hoede zijn. Ik wil niet een beeld kweken dat het gevaarlijk is, maar ik bedoel dat je in hun optiek veel geld hebt. Hieruit proberen ze een aantal maal gebruik van te maken.
Onderhandelen, onderhandelen en onderhandelen dat is wat je hier moet doen. Altijd blijven lachen en zo nu en dan proberen weg te lopen, het helpt altijd!
Afgelopen zaterdag heb ik voor het eerst slang gegeten, haha! Wat een belevenis, ik heb zowel een Bamboeslang als Cobra gegeten. Nadat je de keuze hebt gemaakt welke slang je wilt eten, heb je de gelegenheid om een aantal foto's te maken. Ik ben uiteraard met de slang op de foto te gaan, ik had een slang vast, dan besef je dat een slang aardige spierkracht heeft. Nadat de foto's zijn gedaan kwamen twee vietnamezen mannen kwamen naar voren. Ze halen twee slangen uit een kooi en doden hem door hem met zijn kop op de grond te slaan en de gif tanden eruit te snijden. Ziet er best bruut uit als je het aanschouwd.
Vervolgens werden we na onze tafel geleid, na enige tijd wachten kwamen ze met twee slangenharten op een bord na de tafel. Hahahaha, je raad het al. Ik kon het niet laten om het slangenhart op te eten, haha ouwe reus! Enige tijd later kwamen ze met allerlei varianten van slangengerechten op tafel. Hierbij moet je denken aan, gegrilde slang, slangen stoofpot, gekookte slang en zelfs slangenloempia! En er waren nog vele andere varianten die ik heb geproeft. Briljant!
Zondag ben ik met Souleiman, Leo, Robin en Jenna naar een pagode geweest op 40 km rijden buiten Hanoi. Het is de Thy-Pagode en het is niet echt bekent onder toeristen. Wauw, dat is het woord als ik er aan terug denk. In het eerste opzicht is het niet echt wat aan, maar tussen alle huizen was er plotseling een trap die helemaal naar de top van de berg ging. Eenmaal op de berg is er een pagode. Het was met momenten oppassen, want door de regen waren de trappen glad geworden. Nadat we eenmaal de pagode hadden bezocht, werden we door een aantal vietnamezen naar de andere kant van de berg geleid, hier ontdekten we een trap die naar beneden ging, nadat we enige tijd aan het dalen waren hield de trap op. En wat bleek, van daaruit moest je verdergaan over glibberige rotsen en modderige paden zonder enige vorm van reling of touw. Haha, ik voelde mij net Indiana Jones. De tocht over de rotsen en de modder leek een een eeuwigheid te duren, maar uit het niets komt er een kleine inham tevoorschijn. In het begin wat ik wat verward, maar nadat ik goed keek met een zaklamp zag ik dat er een trap was die helemaal naar beneden ging de berg in. We huurden een zaklamp en daalden af naar beneden, er was geen mens te bekennen, de grot werd alleen iets verlicht door een zaklamp en een aantal kleine lichten. Prachtig, dat is hoe ik het in een woord zou omschrijven. Uiteindelijk kom je bij een grote rots aan, deze werd beschenen door zonlicht. Het gaf een idyllische sfeer die je zelden vindt! Als het weer wat beter is ga ik terug, om wat betere foto's te maken. We zaten bij terugkomst volledig onder de modder, ik had het idee dat ik veertig kilometer door de Amazone had gelopen. Al met al was het de moeite volledig waard...
Ik moet ook eerlijk zijn, heb voor het eerst deze week ook een "andere" dag gehad. Ik had wat minder geslapen en dacht veel aan mijn ouders, zussen en mijn vrienden, daarnaast vertrekken er binnenkort een aantal personen in het huis waarmee ik een goede band op het gebouwd. Hetgeen maakte dat ik dacht hoe het weer zou zijn om familie en vrienden weer te zien. ik noem het geen heimwee, omdat ik het liefste mijn verblijf hier zou verlengen. Het is denk ik meer een besef hoe "donders" gek ik op mijn zussen Erna, Jenneke ben en mijn ouders ben! Het leven hier bevalt goed, het liefste zou ik wat langer blijven, maar ik wil de bruiloften van mijn vrienden niet missen...
Btw, ik heb een winkel gevonden met kaas uit Holland, haha! Briljant! Heerlijk plak kaas op een brood die ik bij de bakker haal. Het is wel prettig om even Nederlands voedsel te eten. Het eten hier is prima, maar ik wil soms ook wel is wat anders als rijst. Het fijn dat ik het kan afwisselen nu...
Al met al heb ik weer genoeg beleeft en gedaan! Ik ga nu stoppen met typen, weer genoeg gedaan voor vandaag. Ik check jullie allemaal later...
Xin Chao, Peace of Bye Bye!
Groeten Vincent :)
-
26 Februari 2014 - 12:57
Gerda De Vries:
Lieve Vincent,
Wat een verhalen,het moet wel heel bijzonder zijn ,wat jij daar allemaal beleeft.
Je moet je wel volledig om kunnen schakelen,want het is een heel andere wereld.
Dat verhaal van die slangen,ik zou denk ik kotsmisselijk worden ,allereerst,het zien hoe die dieren gedood worden ,maar ook de consumptie erna.............
Bizar!!!!! Bewondering voor jou,maar ik ga liever aan de stamppot zuurkool!!! (-:
Volg je verhalen ,vind het indrukwekkend om te lezen.... -
26 Februari 2014 - 13:41
Jeanet Wijna:
Hoi Vincent
Wat een verslag. Ik zie wel dat je je geen moment verveeld en ontzettend veel nieuwe indrukken opdoet.
En zo te horen heb je het ook goed naar de zin en je bent niet alleen maar met werk bezig.Je geniet ook voldoende zo te lezen.
Ik zou zeggen geniet nog even en dan lekker weer terug naar je familie en vrienden.
Liefs Jeanet -
26 Februari 2014 - 13:49
Willemijn Van Rooijen:
Hoi vincent,
Leuk om je verhalen te lezen! Mooi dat het je goed gaat daar. Geniet ervan het is zo voorbij!
Groetjes Willemijn -
26 Februari 2014 - 14:55
Marja:
Hoi Vincent
Leuk om te lezen!!!! Geniet er nog even van, het is ook zo weer voorbij!! -
26 Februari 2014 - 15:33
Ellis:
Hey Vincent. ...geweldig om te lezen wat je doet en beleeft en wat je eet hahahaha.
Super dat je het zo naar je zin hebt.
Ik zeg geniet nog lekker en tot gauw
Gr ellis -
26 Februari 2014 - 16:54
Hermien:
He Vincent. Erg leuk om het hele verhaal door te lezen. En jeetje wat zul jij straks weer moeten wennen aan het hollandse leventje, maar.......gelukkig voor jou duurt dat nog even!!! Geniet nog flink daar.
-
26 Februari 2014 - 19:29
Leo:
Sherpa!
Leuk om je verhaal weer te lezen! Ben blij
Dat je het naar je zin hebt!
Heel veel genieten komende tijd nog!
En laat je niet kisten he!
Kijk uit naar je volgende verhaal!
Xx -
26 Februari 2014 - 20:23
Christien:
Wow vincent, zoveel als jij beleeft....... En zo leuk als je ons meeneemt hierin, echt heerlijk om al jouw belevenissen te lezen. Blijf lekker genieten, liefs van de weymertjes -
27 Februari 2014 - 05:46
Marjon:
Hey Vincent,
Leuk om je avonturen te lezen!
Heel veel plezier nog en geniet er nog lekker van!
-
27 Februari 2014 - 08:33
Sandra Mulder:
Hallo vincent...
Wat bijzonder allemaal om te lezen wat jij allemaal meemaakt.
Wat goed van je om dit allemaal vast te leggen.
Geniet ervan en pas goed op jezelf! -
27 Februari 2014 - 14:29
Klara:
Hey Vincent,
Leuk om je belevenissen te lezen, je hebt het beslist niet saai.
Geniet er maar lekker van.
Groetjes
Klara -
04 Maart 2014 - 22:12
Erna:
Wat maak je toch veel mee!!! Echt een avontuur in je leven wat je nooit gaat vergeten! Ik kijk alweer uit naar je volgende verhaal! Geniet en pas goed op jezelf!! Ik hou van je..dikke kus
-
08 Maart 2014 - 12:40
Monique:
Heyyyy
Wat leuk om deze verhalen weer van je te lezen!
We krijgen een steeds beter beeld van hoe je het er daar hebt!
En zo te lezen vermaak je je heeeeeel goed!
Geniet er maar lekker van!
Groetjes van on s allemaal! X
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
