De weken van het Tet - Fesitval!
Door: Vincent Schilder
Blijf op de hoogte en volg Vincent
07 Februari 2014 | Vietnam, Hanoi
Xin Chao!
Het is alweer twee weken geleden sinds mijn laatste blog, het werd weer eens tijd om een update te geven. Ben nu precies een maand in Vietnam en wat gaat de tijd toch snel. In de tussentijd heb ik veel dingen gedaan, heb genoeg te vertellen!
Deze week en de afgelopen week ben ik vrij geweest in verband met het Tet - Festival (chinees nieuwjaar). In mijn laatste blog had ik jullie verteld dat ik Hoi An en Hué zou bezoeken in de eerste week. Om de tweede week in rust door te brengen in Hanoi. Een perfect moment, het is misschien wel iets drukker, maar vanwege het Tet - Festival is alles wel mooi aangekleed en versierd.
Ik had besloten om de nachttrein naar Da Nang te nemen (15 uur durende treinrit). De treinrit was zeer comfortabel, ik kreeg een coupe toegewezen met vier soft bedden. Nou ja een "softbed" ik heb daarin een andere voorstelling, maar het was prima te doen. Ik deelde mijn coupe met een gezin van vijf personen, toch bijzonder om te zien dat ze een klein bed delen met zijn tweeën en nog kunnen slapen ook.
In de ochtend kun je meer genieten van de omgeving, en WAUW! Wat uitzichten heb ik gezien, dan denk ik bij mezelf: Dit is toch waarom je het doet, ouwe reus...
In Da Nang werd ik opgepikt door het hotel waar ik zou verblijven in Hoi-An, allemaal mooi geregeld.
Eenmaal ingecheckt in het hotel in Hoi-An ben ik meteen de stad in gegaan. Hoi-An is een kust plaatst in centraal Vietnam met Japanse invloeden, omdat honderden jaren geleden Japanse vissers er in de winter verbleven. Ik heb het met mijn eigen ogen mogen beschouwen, maar het is een prachtige stad. Het heeft een prachtige boulevard, het jammere vond ik dat er enorm veel toeristen waren. Daarnaast staat de stad bekent om zijn kleding en schoenmakers, dus ik kon niet achterblijven en heb schoenen en pak laten aanmeten, mooi man!
Ja die schoenen dat was mij wat, je kunt elke willekeurige schoen kiezen uit een folder. Ze verwachten dat je deposit van een miljoen Dong geeft, maar ik heb haar maar zeshonderdduizend gegeven. Nadat de Vietnamese dame mijn voet had gemeten, kon ik de dag daarna terugkomen. Volgens afspraak was ik de dag daarna terug, tijdens het passen vond ik de rechter schoen niet comfortabel, dat benoemde ik na haar , ze reageerde geïrriteerd en vertelde dat ik twee uur later kon terugkomen. Na twee uur kwam ik terug en paste wederom de schoen, maar de schoen was nog steeds niet comfortabel. Dus tja, ik benoemde na haar "hoe gaan we dit oplossen". Ze reageerde boos en geïrriteerd. Ze wilde niks meer voor mij doen en wilde mij de schoenen en mijn geld niet meer teruggeven. Ik was heel redelijk en rustig maar ze negeerde mij gewoon. Ondertussen gingen lokale vietnamezen van de omliggende winkels zich er ook mee bemoeien. Ja, er werd een heel circus van gemaakt. Doordat iedereen er zich mee bemoeit wordt de sfeer echt geladen en op een zeker moment ben ik dan ook niet netjes en beheerst meer. Ik heb haar aardig onderdruk gezet, maar dat deden ze ook bij mij, ze wilden dat ik de volle pond betaalde. Dan staat er ook nog een Vietnamese dame naast je in je oor te tetteren, die heb ik ook even op haar plaatst gezet. Vervolgens kwamen ook een tweetal Vietnamese mannen mee bemoeien, ik draaide mij om en voelde mij best wel bedreigd, ik heb mij vervolgens best groot gemaakt en de uitstraling gegeven van "als je iets flikt bij mij ben je de ...". Uiteindelijk was de eigenaar er zat van heeft mij de schoenen goedkoop meegegeven en benoemt dat ik nooit meer terug mag komen. Weer een ervaring rijker achteraf gezien, was ook best wel trots hoe rustig ik bleef in het begin, maar dat ik ook mijn tanden kan laten zien in zulke situaties. Als ik achteraf aan denk, hahaha mooi man!
Buiten dat alles heb ik zeer zeker genoten van mijn tijd in Hoi-An. Ben zowat elke avond uiteten geweest, ik was samen met een mede - vrijwilliger Becky in Hoi - An. We hebben gedineerd met een tweetal dames uit Australië en een dag later ook nog uiteten geweest met een drietal dames die ook uit Australië kwamen die ik kende van mijn project in Hanoi, een avond om nooit te vergeten zo gezellig was het! De resterende dagen in Hoi-An heb ik een fiets gehuurd, boot met kapitein gehuurd en veelal rondgelopen en gerelaxt.
Na een aantal dagen in Hoi-An te zijn geweest hebben we de bus genomen naar Hué (4 uur durende busrit). Het was een redelijk comfortabele busrit, toch was ik ook verbaasd en zaten al mensen in de bus die al gemiddeld 12 uur onderweg waren en nog een flink eind moesten, poehhh. Ik moet er niet aan denken, dan kies ik liever voor de trein.
Ik had veel goede verhalen gelezen en gehoord over Hué van een collega van mijn werk, dus ik keek er best wel na uit. En achteraf gezien had hij helemaal gelijk, thanks Rogier! Hué is de oude hoofdstad van Vietnam, het heeft een citadel met muur die de gehele stad omringt, het geeft een grootste indruk, prachtig eerlijk waar. Na de stad te hebben verkend hebben we de dag daarna een Easy rider geregeld, dat is een scooter met lokale vietnamees die je huurt die je vervolgens overal heen rijd waar je maar wil. Het kost je zo'n vijftien dollar p.p.p.d. Ideaal dacht ik zo!
De Easy-Rider heeft ons door de bergen heen gereden en een paar prachtige tombes en pagoda's heeft laten zien. Daarnaast heb ik een aantal verbluffende uitzichten gezien. Er was een Tombe van een oud-keizer, die was echt mooi. Alles wat symmetrisch in de omgeving en er waren weinig tot geen toeristen, omdat het diep in de bergen lag. Dat gaf zo'n rust, dat is echt onbeschrijfelijk. Ik heb daar een tijd aan het meer gezeten, het water was volledig rustig waardoor je een prachtige weerspiegeling had van de omgeving. Idyllisch, is een woord...
Op dat moment dacht ik bij mezelf, als ik ooit nog eens oud mag worden, dan zou ik best daar in de bergen mijn laatste jaren willen doorbrengen, klinkt misschien gek. Maar zo'n schoonheid en rust is van een andere wereld... Toch houd ik ook wel van mijn leven in Nederland, denk je weer later...
De dag daarna heb ik de citadel nog bezocht en een aantal zeer goede foto's genomen. Toch heb ik ook een andere kant gezien, de Vietnamoorlog heeft ook veel verwoest. Het keizerlijkpaleis van Hué is echt grootst en mooi, maar er was ook veel verwoest door de oorlog. In een film/video zie je een reconstructie van het geheel en hoe groots het wel niet is geweest, ik was daardoor wel teleurgesteld door de verwoesting. Ze hebben wel de intentie om het te restaureren en herbouwen, maar dat is een tien jaren plan en het kost veel geld.
In mijn zes weken van reizen ga ik zeer zeker terug naar Hoi-An en Hué, het zijn steden met een eigen cultuur die mij enorm aanspreekt.
De laatste twee dagen heb ik veelal in mijn hotel en omgeving doorgebracht, omdat ik aan de "spetterpoep" was, haha! Heb die dagen vooral geteerd op bananen en toast. De klachten zijn nu gelukkig weer afgenomen.
Daarnaast was er natuurlijk ook nog de jaarwisseling, ze hadden een hele vuurwerkshow in de Citadel, was een prima show met zwaar vuurwerk. Het was enorm druk, uiteindelijk werden Becky en ik uitgenodigd om bij een aantal vietnamezen te komen zitten. Is toch mooi, nieuwjaar vieren me een stel wildvreemden. In het begin vinden ze je nog spannend maar daarna! Haha, dan gaan ze los! :-) Iets om nooit te vergeten...
Afgelopen zondag op maandagnacht heb ik de nachttrein terug naar Hanoi genomen. De gehele rit heb ik geslapen en ik kwam erachter dat ik mijn coupe ook deelde met een Rat! Hahahahaha, ik dacht "what the f...!!" wat zie ik daar nou lopen, was gewoon een rat, hahaha. Heb mij omgedraaid en ben weer verder gaan slapen en werd alleen een aantal maal wakker van mijn snurkende Belgische buurman. Grrrrrrrrr.....
Eenmaal in Hanoi heb ik rustig aan gedaan, lekker boekje lezen aan het Hoan-Kiem meer en de oude-wijk bewandelen. Hier en daar een kop koffie of cola drinken, en in de avonduren misschien uiteten, heerlijk man conjoooo! Vandaag ga ik de vlaggentoren bezoeken en een gevangenis genaamd het Hanoi Hilton, haha wat een naam hé!
Wat ook bijzonder is om te ervaren, ik betrapte mijzelf erop dat ik tegen het hotelpersoneel in Hué benoemde het prima vind weer na "huis" te kunnen. Ik beschouw Hanoi nu wel een beetje als "thuis", heel apart om dat te ervaren, maar het is voelt wel een beetje als thuis.
Daarnaast besef ik ook wel hoeveel familie en vrienden voor mij betekenen in Holland, ik krijg hele leuke berichten en sms'jes. Dat doet mij echt enorm goed. Ik kreeg eergisteren een bericht van mijn oudste zus met, I LOVE YOU! Dan smelt je echt... Er gaat niks boven familie en je beste vrienden...
Toch besef ik ook dat ik grenzen moet stellen, ik ga geen tijd en energie in mensen steken waarvan ik het niet terug krijg, omdat je dan keer op keer wordt teleurgesteld...
Al met al is het nog steeds genieten hier. Al die mooie mensen die je ontmoet, heb ook wel een aantal buddy's hier waar ik regelmatig meer optrek.
Nou ik heb alweer genoeg getypt voor dit keer, de planning is dat ik volgende week weer een nieuwe update geef! Hopelijk vonden jullie de foto's op Facebook mooi!
Check jullie later oftewel Xin Chao, peace of bon au revour,
Vincent!
Het is alweer twee weken geleden sinds mijn laatste blog, het werd weer eens tijd om een update te geven. Ben nu precies een maand in Vietnam en wat gaat de tijd toch snel. In de tussentijd heb ik veel dingen gedaan, heb genoeg te vertellen!
Deze week en de afgelopen week ben ik vrij geweest in verband met het Tet - Festival (chinees nieuwjaar). In mijn laatste blog had ik jullie verteld dat ik Hoi An en Hué zou bezoeken in de eerste week. Om de tweede week in rust door te brengen in Hanoi. Een perfect moment, het is misschien wel iets drukker, maar vanwege het Tet - Festival is alles wel mooi aangekleed en versierd.
Ik had besloten om de nachttrein naar Da Nang te nemen (15 uur durende treinrit). De treinrit was zeer comfortabel, ik kreeg een coupe toegewezen met vier soft bedden. Nou ja een "softbed" ik heb daarin een andere voorstelling, maar het was prima te doen. Ik deelde mijn coupe met een gezin van vijf personen, toch bijzonder om te zien dat ze een klein bed delen met zijn tweeën en nog kunnen slapen ook.
In de ochtend kun je meer genieten van de omgeving, en WAUW! Wat uitzichten heb ik gezien, dan denk ik bij mezelf: Dit is toch waarom je het doet, ouwe reus...
In Da Nang werd ik opgepikt door het hotel waar ik zou verblijven in Hoi-An, allemaal mooi geregeld.
Eenmaal ingecheckt in het hotel in Hoi-An ben ik meteen de stad in gegaan. Hoi-An is een kust plaatst in centraal Vietnam met Japanse invloeden, omdat honderden jaren geleden Japanse vissers er in de winter verbleven. Ik heb het met mijn eigen ogen mogen beschouwen, maar het is een prachtige stad. Het heeft een prachtige boulevard, het jammere vond ik dat er enorm veel toeristen waren. Daarnaast staat de stad bekent om zijn kleding en schoenmakers, dus ik kon niet achterblijven en heb schoenen en pak laten aanmeten, mooi man!
Ja die schoenen dat was mij wat, je kunt elke willekeurige schoen kiezen uit een folder. Ze verwachten dat je deposit van een miljoen Dong geeft, maar ik heb haar maar zeshonderdduizend gegeven. Nadat de Vietnamese dame mijn voet had gemeten, kon ik de dag daarna terugkomen. Volgens afspraak was ik de dag daarna terug, tijdens het passen vond ik de rechter schoen niet comfortabel, dat benoemde ik na haar , ze reageerde geïrriteerd en vertelde dat ik twee uur later kon terugkomen. Na twee uur kwam ik terug en paste wederom de schoen, maar de schoen was nog steeds niet comfortabel. Dus tja, ik benoemde na haar "hoe gaan we dit oplossen". Ze reageerde boos en geïrriteerd. Ze wilde niks meer voor mij doen en wilde mij de schoenen en mijn geld niet meer teruggeven. Ik was heel redelijk en rustig maar ze negeerde mij gewoon. Ondertussen gingen lokale vietnamezen van de omliggende winkels zich er ook mee bemoeien. Ja, er werd een heel circus van gemaakt. Doordat iedereen er zich mee bemoeit wordt de sfeer echt geladen en op een zeker moment ben ik dan ook niet netjes en beheerst meer. Ik heb haar aardig onderdruk gezet, maar dat deden ze ook bij mij, ze wilden dat ik de volle pond betaalde. Dan staat er ook nog een Vietnamese dame naast je in je oor te tetteren, die heb ik ook even op haar plaatst gezet. Vervolgens kwamen ook een tweetal Vietnamese mannen mee bemoeien, ik draaide mij om en voelde mij best wel bedreigd, ik heb mij vervolgens best groot gemaakt en de uitstraling gegeven van "als je iets flikt bij mij ben je de ...". Uiteindelijk was de eigenaar er zat van heeft mij de schoenen goedkoop meegegeven en benoemt dat ik nooit meer terug mag komen. Weer een ervaring rijker achteraf gezien, was ook best wel trots hoe rustig ik bleef in het begin, maar dat ik ook mijn tanden kan laten zien in zulke situaties. Als ik achteraf aan denk, hahaha mooi man!
Buiten dat alles heb ik zeer zeker genoten van mijn tijd in Hoi-An. Ben zowat elke avond uiteten geweest, ik was samen met een mede - vrijwilliger Becky in Hoi - An. We hebben gedineerd met een tweetal dames uit Australië en een dag later ook nog uiteten geweest met een drietal dames die ook uit Australië kwamen die ik kende van mijn project in Hanoi, een avond om nooit te vergeten zo gezellig was het! De resterende dagen in Hoi-An heb ik een fiets gehuurd, boot met kapitein gehuurd en veelal rondgelopen en gerelaxt.
Na een aantal dagen in Hoi-An te zijn geweest hebben we de bus genomen naar Hué (4 uur durende busrit). Het was een redelijk comfortabele busrit, toch was ik ook verbaasd en zaten al mensen in de bus die al gemiddeld 12 uur onderweg waren en nog een flink eind moesten, poehhh. Ik moet er niet aan denken, dan kies ik liever voor de trein.
Ik had veel goede verhalen gelezen en gehoord over Hué van een collega van mijn werk, dus ik keek er best wel na uit. En achteraf gezien had hij helemaal gelijk, thanks Rogier! Hué is de oude hoofdstad van Vietnam, het heeft een citadel met muur die de gehele stad omringt, het geeft een grootste indruk, prachtig eerlijk waar. Na de stad te hebben verkend hebben we de dag daarna een Easy rider geregeld, dat is een scooter met lokale vietnamees die je huurt die je vervolgens overal heen rijd waar je maar wil. Het kost je zo'n vijftien dollar p.p.p.d. Ideaal dacht ik zo!
De Easy-Rider heeft ons door de bergen heen gereden en een paar prachtige tombes en pagoda's heeft laten zien. Daarnaast heb ik een aantal verbluffende uitzichten gezien. Er was een Tombe van een oud-keizer, die was echt mooi. Alles wat symmetrisch in de omgeving en er waren weinig tot geen toeristen, omdat het diep in de bergen lag. Dat gaf zo'n rust, dat is echt onbeschrijfelijk. Ik heb daar een tijd aan het meer gezeten, het water was volledig rustig waardoor je een prachtige weerspiegeling had van de omgeving. Idyllisch, is een woord...
Op dat moment dacht ik bij mezelf, als ik ooit nog eens oud mag worden, dan zou ik best daar in de bergen mijn laatste jaren willen doorbrengen, klinkt misschien gek. Maar zo'n schoonheid en rust is van een andere wereld... Toch houd ik ook wel van mijn leven in Nederland, denk je weer later...
De dag daarna heb ik de citadel nog bezocht en een aantal zeer goede foto's genomen. Toch heb ik ook een andere kant gezien, de Vietnamoorlog heeft ook veel verwoest. Het keizerlijkpaleis van Hué is echt grootst en mooi, maar er was ook veel verwoest door de oorlog. In een film/video zie je een reconstructie van het geheel en hoe groots het wel niet is geweest, ik was daardoor wel teleurgesteld door de verwoesting. Ze hebben wel de intentie om het te restaureren en herbouwen, maar dat is een tien jaren plan en het kost veel geld.
In mijn zes weken van reizen ga ik zeer zeker terug naar Hoi-An en Hué, het zijn steden met een eigen cultuur die mij enorm aanspreekt.
De laatste twee dagen heb ik veelal in mijn hotel en omgeving doorgebracht, omdat ik aan de "spetterpoep" was, haha! Heb die dagen vooral geteerd op bananen en toast. De klachten zijn nu gelukkig weer afgenomen.
Daarnaast was er natuurlijk ook nog de jaarwisseling, ze hadden een hele vuurwerkshow in de Citadel, was een prima show met zwaar vuurwerk. Het was enorm druk, uiteindelijk werden Becky en ik uitgenodigd om bij een aantal vietnamezen te komen zitten. Is toch mooi, nieuwjaar vieren me een stel wildvreemden. In het begin vinden ze je nog spannend maar daarna! Haha, dan gaan ze los! :-) Iets om nooit te vergeten...
Afgelopen zondag op maandagnacht heb ik de nachttrein terug naar Hanoi genomen. De gehele rit heb ik geslapen en ik kwam erachter dat ik mijn coupe ook deelde met een Rat! Hahahahaha, ik dacht "what the f...!!" wat zie ik daar nou lopen, was gewoon een rat, hahaha. Heb mij omgedraaid en ben weer verder gaan slapen en werd alleen een aantal maal wakker van mijn snurkende Belgische buurman. Grrrrrrrrr.....
Eenmaal in Hanoi heb ik rustig aan gedaan, lekker boekje lezen aan het Hoan-Kiem meer en de oude-wijk bewandelen. Hier en daar een kop koffie of cola drinken, en in de avonduren misschien uiteten, heerlijk man conjoooo! Vandaag ga ik de vlaggentoren bezoeken en een gevangenis genaamd het Hanoi Hilton, haha wat een naam hé!
Wat ook bijzonder is om te ervaren, ik betrapte mijzelf erop dat ik tegen het hotelpersoneel in Hué benoemde het prima vind weer na "huis" te kunnen. Ik beschouw Hanoi nu wel een beetje als "thuis", heel apart om dat te ervaren, maar het is voelt wel een beetje als thuis.
Daarnaast besef ik ook wel hoeveel familie en vrienden voor mij betekenen in Holland, ik krijg hele leuke berichten en sms'jes. Dat doet mij echt enorm goed. Ik kreeg eergisteren een bericht van mijn oudste zus met, I LOVE YOU! Dan smelt je echt... Er gaat niks boven familie en je beste vrienden...
Toch besef ik ook dat ik grenzen moet stellen, ik ga geen tijd en energie in mensen steken waarvan ik het niet terug krijg, omdat je dan keer op keer wordt teleurgesteld...
Al met al is het nog steeds genieten hier. Al die mooie mensen die je ontmoet, heb ook wel een aantal buddy's hier waar ik regelmatig meer optrek.
Nou ik heb alweer genoeg getypt voor dit keer, de planning is dat ik volgende week weer een nieuwe update geef! Hopelijk vonden jullie de foto's op Facebook mooi!
Check jullie later oftewel Xin Chao, peace of bon au revour,
Vincent!
-
07 Februari 2014 - 08:34
De Volmers:
Fijn dat je het zo naar je zin hebt zo te horen geniet je met volle teugen gelukkig maar.
Geniet er nog van en pas goed op je zelf Gr van ons -
07 Februari 2014 - 08:36
Jansje :
Fantastische om je verhalen te lezen..
Geniet van elk moment.
Groetjes jansje -
07 Februari 2014 - 08:43
Coby :
hoi vincent , ik lees al je verhalen . wat een onderneming zeg . gelukkig dat je geen spetterpoep meer hebt haha , heel veel plezier nog en ik blijf helemaal op de hoogte van het wel en wee van jou reis .
groetjes , coby -
07 Februari 2014 - 09:03
Erna:
Ti's een feestje om je verhalen te lezen!! Je komt woorden te kort om al je ervaringen in een blog kwijt te kunnen! Geniet lekker lief broertje, wij volgen je thuis en denken iedere dag aan je! Dikke kus Erna -
07 Februari 2014 - 09:05
Hermien:
He Vincent. Mooi verhaal weer. Ben wel benieuwd of we de schoenen nu nog wel een x aan je voeten zullen zien verschijnen ;-). Maar leuk om te lezen wat je allemaal mee maakt en dqt je in een maand tijd al 2 weken vakantie hebt gehad....hahaha doe je goed! Geniet weer lekker verder daar. Groetjes
-
07 Februari 2014 - 09:34
Klaas Klos:
Vincent ik heb genoten van je belevenissen en de foto, s en verder nog veel plezier.
groetjes van ons .klaas -
07 Februari 2014 - 10:22
Christa:
Vincent, wat een ontzettend mooie verhalen! Geniet van je reis. Ik wacht op je volgende verhaal.. Heel veel plezier! Liefs, Christa -
07 Februari 2014 - 10:33
Tijmen Tichelaar :
He Vincent! Gaaf verslag man! Je hebt het duidelijk naar je zin daar! Hoe lang blijf je nog in Vietnam? Misschien komen we je nog wel tegen. -
07 Februari 2014 - 10:48
Ans Wolterink:
Pas wel een beetje op hé Vincent!! ( zegt een OUD collega haha)
Mooi verhaal weer.
Geniet maar volop van alles wat je meemaakt. -
07 Februari 2014 - 12:33
Natanja:
Vincent! Goed om te horen dat je het naar je zin hebt :) Vind het ook erg leuk om je verhalen te lezen. Heel veel plezier! Liefs -
07 Februari 2014 - 14:09
Je Ouders:
Hoi Vincent
Fijn dat het zo goed gaat .en dat je lekker aan het genieten bent.
Bij ons is het erg stil in huis ,maar dat is maar tijdelijk hopen we .
Veel liefs je vader en moeder en een dikke kus van ons -
07 Februari 2014 - 19:55
Minke Van Dalen:
Hoi Vincent,
Eindelijk heb ik je verslag, tot nu toe kunnen lezen.
Het hele verslag vond ik super mooi om te lezen. Wat beleef jij daar veel dingen, mooie en minder mooie dingen.
Ik ga je verder volgen tot je laatste verslag als je weer terug in Nederland bent. -
07 Februari 2014 - 20:16
Jeroen:
Hey Vinnie, leuke blog wederom. Blijf genieten!!! -
07 Februari 2014 - 20:18
Klara Kappert:
Hoi Vincent,
Geweldig verhaal, leuke manier van schrijven. Pas goed op jezelf.
Kijk uit naar de volgende belevenis.
Groetjes Klara -
07 Februari 2014 - 23:23
Leo :
Sherpa!
Ik lees met veel plezier je verhalen! Onwijs leuk dat je het
Naar je zin hebt! En natuurlijk dat eeuwige gedram
wat je mee genomen hebt naar Vietnam!
Laat je niet van je padje brengen he!;)
Leuk he.. In een maand twee keer nieuwjaar vieren!
Leuk dat je een aantal mensen hebt waar je leuk mee kan reizen.
Ik hoop dat je nog heel veel leuke en interessante
Verhalen gaat vertellen via deze weg!:)
Ik wens je nog veel plezier en wacht met smart
Op je volgende verhaal!
Liefs! -
08 Februari 2014 - 08:26
Ellen:
Hoi Vincent,
Het gaat je goed lees ik, fijn man.
Blijf ons 'gek' maken met je verhalen:)
Geniet,
Groet Ellen -
08 Februari 2014 - 16:20
Kirsten:
VINCENT!
Ik ben jaloers op jou, echt leuk om te lezen wat je allemaal doet.
Ik wacht met smart op je volgende avontuur.
Liefs kirsten -
08 Februari 2014 - 22:01
Desiree:
Hoi Vincent
Wat weer een leuk verhaal, ben blij te lezen dat het goed met je gaat......
Ik wens je nog veel plezier daar, maar pas goed op je zelf....
Groetjes Desiree -
09 Februari 2014 - 11:18
Christina Weijmer:
Ha Vincent,
Wauw, wat maak je veel mee en wat laat je ons meegenieten, je beschrijft het net alsof we er zelf bij zijn! Liefs van de weijmers uit het mooie, maar wel winderig en regenachtige Kampen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
